Τὸ Κωσταντάτσι τὸ μικρό, τὸ Μικροκωσταντάτσι
Τὸ Μὰ μηλιὰν ἐφύτευγεν, τὸ Μὰ μηλιὰ φυτεύγει
τὸ Μὰ τὸν ἦρθε ἑ γραφή...

Τὸ Μὰ τὸν ἦρθε ἑ γραφή, νὰ πάη στὸ σεφέρι,
μὰ τὸ σεφέρι ἦταν βαρὺ τσ ̓ ἡ πάγα του ἦταν λίγη,
τσ ̓ ἡ λυερὴ τὸν ἐρωτᾶ,

Τσ ̓ ἡ λυερὴ τὸν ἐρωτᾶ τσ ̓ ἡ λυερὴ τοῦ λέει:
-«Ἐσὺ μισεύγεις Κωνσταντῆ μὰ μένα ποῦ μ’ ἀφήνεις;»
-«Πρῶτα σ’ ἀφήνω στὸν Θεό,

-«Πρῶτα σ’ ἀφήνω στὸν Θεὸ τσαὶ δεύτερο στοὺς ἅγιους,
τὸ τρίτο τὸ καλιούττερο εἰς τὰ πιστὰ μ’ ἀδέρφια».
-«Πές μου καιροὺς νὰ καρτερῶ,

-«Πές μου καιροὺς νὰ καρτερῶ τσαὶ χρόνους νὰ προσμένω».
-«Καρτέριε με εἰς τοὺς ὀχτώ, καρτέριε με στοὺς δέκα,
τσ’ ἂν δὲν ἐρθῶ στοὺς δώδεκα...

Τσ’ ἂν δὲν ἐρθῶ στοὺς δώδεκα σύρε κόρη παντρέψου».
Ἐδιάβηκαν τσαὶ οἱ ὀχτώ, περάσασι τσ ̓ οἱ δέκα
ἐπρόβαλαν τσ ̓ οἱ δώδεκα...

Ἐπρόβαλαν τσ ̓ οἱ δώδεκα τσ’ ὁ Κωνσταντῆς δὲν ἦρθε,
κακοὶ γονεῖς βουλήθηκαν τὴ κόρη νὰ παντρέψουν.
Κ ̓ ἐσύ μισεύγεις Κωνσταντῆ.