Λάζαρε, Λάζαρε τί εἶδες
εἰς τὸν Ἄδη ποὺ ἐπῆγες;
-Εἶδα φόβους, εἶδα τρόμους,
εἶδα βάσανα καὶ πόνους.
Δῶστε μου λίγο νεράκι
νὰ ξεπλύνω τὸ φαρμάκι
τῆς καρδιάς μου, τῶν χειλέων
καὶ μὴ μὲ ρωτάτε πλέον.

Ποῦ ̓σουν Λάζαρε καὶ ποῦ ̓ναιν ἡ φωνή σου,
ποῦ σὲ γύρευε ἡ Μάρθα κι ̓ ἡ ἀδερφή σου.
Βάγια, βάγια τῶν βαγιῶ,
φάε ψάριν καὶ κολιόν,
καὶ τὴν ἄλλη Κυριακὴ
φάε κόκκινον αὐγό.