Ελάλεν μου η μάνα μου
Πως άμαν μεγαλώσω
Την λέξην τούτην την μιτσιάν
Βαθκιά μου εν να την νιώσω

Ελάλεν μου τζι ο τζύρης μου
Πως άμαν γίνω μιάλη
Σαν τούντην λέξην εν θα’ χω
Στον κόσμον καμιάν άλλην

Τα χρόνια επεράσασιν
Ασπρίσαν τα μαλλιά μου
Τζιαι τούντην λέξην είπα την
Τζι εγώ εις τα παιθκιά μου

Αλλάσσουσιν οι άθρωποι
Μα τζείνη όμως μινίσκει
Αιώνες τζι αν περάσουσιν
Ποττέ εν παλλινίσκει

Τζιαι που εν να γίνω εκατόν
Τζιαι που εν να θέλω χάππιν
Εν να τους πω «αήστε με»
«Εγιώ έχω την αγάπην»

Ελάλεν μου η μάνα μου
Πως εν μεγάλο πράμα
Η λέξη τούτη η μιτσιά
Πως εν μεγάλο θάμα

Τα χρόνια επεράσασιν
Τζιαι ξέρω το τζι εγιώνι
Ο κόσμος τζιαι να τέλευκεν
Πως τούτη εν τελειώννει