Για το χατίρι σου τρελή
σε όλη την Ανατολή θα ταξιδέψω
θα γίνω κάποιος Μουχαμέτ
και μ΄ένα επίμονο σεκλέτ θα σε γυρέψω

Θα είμαι από φτωχή γενιά
κι εσύ σε κάποια γειτονιά θα ΄σαι καμάρι
στην Άγκυρα και στα Χανιά
στη γη, στον κάλπικο ντουνιά και στο φεγγάρι

Θα σε φωνάζουν Λεϊλά
τα “ίσως”, τα “μπορεί”, τα “αλλά” θα κουμαντάρεις
και κάποια φεγγαροβραδιά
τα μάτια μου και την καρδιά θε να μου πάρεις

Μα θα μου κάνεις σκηνικό
για δε θα θες λέει φτωχό μα κάποιον άλλο
που θα ΄ρθει μ΄άλογο λευκό
θα ΄χει ασκέρι δουλικό, σπίτι μεγάλο

Κι εμείς του κόσμου οι φτωχοί
θα βλαστημάμε μοναχοί , μα την αλήθεια
εκείνα τα άτιμα τα “αλλά”
κι αυτούς που τάζανε πολλά στα παραμύθια…