Η πούλια κλαίει τον αδερφό
κι ο κυνηγός σηκώνει
το άστρο νεκρό από καταγής
στο σπίτι του πηγαίνει

Τον καρτεράει η γυναίκα του
τον καρτεράει η καλή του
τον καρτεραει η αγάπη του
τι δώρο να της κάνει

Να σου χαρίσω αγάπη μου
τον ήλιο το φεγγάρι
να σου χαρίσω τη νυχτιά
με τα άστρα που τη φέγγουν

Να σου χαρίσω αγάπη μου
τον ήλιο το φεγγάρι
γλυκιά καλή νεράιδα μου
και φλόγα της καρδιάς μου

Να σου χαρίσω τη νυχτιά
και τα άστρα που τη φέγγουν
κι ένα να λείπει μοναχά
το αδικοσκοτωμένο