Αυτό που χρόνια η καρδιά μου ονειρευότανε
Τη φορεσιά του εφιάλτη είχαν για σένα
Κι όσο το σώμα μου στα χέρια σου καιγότανε
Το σώμα σου έμοιαζε με άβατο για μένα

Αυτά που χρόνια η καρδιά μου σου ζωγράφιζε
Έμοιαζαν πάντα με μουτζούρα που μισούσες
Κι όσο το βλέμμα μου τη φλόγα του σου χάριζε
Τα μάτια σου έδειχναν το πόσο αδιαφορούσες

Συγχώρεσε με που δε κρύφτηκα και δεν αρνήθηκα να σε γνωρίσω
Συγχώρεσε με που ανοίχτηκα και δεν φοβήθηκα να σ αγαπήσω
Συγχώρεσε με που σε δέχτηκα και που δε σκέφτηκα τον εαυτό μου
Συγχώρεσε με που αφέθηκα και εμπιστεύτηκα τον άνθρωπό μου

Αυτά που χρόνια η καρδιά μου σου ψιθύριζε
Πάντα σαν άνεμος βιαζόσουν να τα σβήνεις
Κι όσο το βήμα μου στην άσφαλτο σου γύριζε
Εσύ στο δρόμο αυτό δεν ήθελες να μείνεις