Κλείνω παράθυρα και φώτα,
βγαίνω στο δρόμο για να δω,
αν ειν' τα πράγματα σαν πρώτα,
ή μήπως άλλαξα κι εγώ,
μην ειν' τα πράγματα σαν πρώτα,
ρωτάω τον δρόμο μπας και βρω,
αν με γυρνάει της γης η βόλτα,
ή μόνη μου γυρνάω κι εγώ.

Ποιά πόρτα πρέπει να διαλέξω,
μήπως υπάρχει επιλογή,
μήπως και έχω εγώ ευθύνη,
για οτιδήποτε συμβεί,
μήπως και έχω την ευθύνη,
υπάρχει άλλη επιλογή,
τον εαυτό μου να ορίζω,
ή να ορίζει η στιγμή.

Ανοίγω φώς να μπεί κι αέρας,
βλέπω το δρόμο φωτεινό,
είναι τα πράγματα σαν πρώτα,
είναι που άλλαξα και γω,
είναι τα πράγματα σαν πρώτα
κι η γλύκα τους είναι πικρή,
αφού η ζωή μας καθορίζει,
καθόρισέ με και εσύ.