Ένα σοκάκι μεσάνυχτα Κάπου στον Κεραμεικό
Ήρθες στην πόρτα μου κι άνοιξα Ίσως φοβόμουν κι εγώ

Γύρισες κοίταξες πίσω σου Κυνηγημένο πουλί

Δίχως τα πρέπει τα ίσως μου Κι ύστερα πάλι σιωπή
Θες, θλιμμένες χαρές, Στα αύριο του χθες

Χαμένες καρδιές Τις νύχτες να καις


Πώς, σκοτάδι και φως Μονός ή ζυγός

Σε βλέπει ο Θεός Σωπαίνει κι αυτός

Αν δεν πεις την τιμή Θα θέλει να 'ρθει μαζί σου να ζει

Να καταστραφεί


Σήκωσα λίγο το βλέμμα μου, Σ έναν καθρέφτη κυρτό

Μέσα στα μάτια σου μάτια μου Ήλπιζα πως θα κρυφτώ

Τις Κυριακές που περάσαμε Δεν τις θυμάται κανείς

Κι ας μου το φώναξες κάποτε Πως θα χαθούμε κι εμείς

Θες, θλιμμένες χαρές, Στα αύριο του χθες
Χαμένες καρδιές Τις νύχτες να καις


Πώς, σκοτάδι και φως Μονός ή ζυγός
Σε βλέπει ο Θεός Σωπαίνει κι αυτός

Αν δεν πεις την τιμή Θα θέλει να 'ρθει μαζί σου να ζει

Να καταστραφεί