Ένα τραγούδι θα σας πω για έναν βασιλιά χαζό
που όλη τη μέρα χάζευε
δεν είχε τι να κάνει
κάθε δυο ώρες άλλαζε καινούρια φορεσιά
και κορδωμένος γύριζε σα γύφτικο σκερπάνι
-Κι ένα πρωί φανήκανε δύο απατεώνες
και στο παλάτι πήγανε και κάναν τους ραφτάδες
και λέγανε πως ήτανε μεγάλοι και τρανοί
και πως εκείνοι ράβανε μόνο για βασιλιάδες
Κι ο βασιλιάς τους πίστεψε και παραγγέλνει φορεσιά
μια χρυσαφένια φορεσιά με πέρλες και κοχύλια
να τη φορέσει στη γιορτή του γείτονα του βασιλιά
-Μωρέ, θα στον κάνω εγώ αυτόν, να σκάσει από τη ζήλια!
Σ 'ένα σαλόνι κλείστηκαν και κάναν πως δουλεύανε
μα τίποτα δεν κάνανε, χαζεύαν όλη μέρα
και τρώγανε και πίνανε και όλους τους δουλεύαν
και κόψε ράψε ξήλωνε ράβανε τον αέρα
-«Τα μοντελάκια που ράβουμε εμείς,
πρέπει να είσαι έξυπνος πολύ για να τα δεις...
τα ρούχα τα δικά μας δεν τα βλέπουν αυτοί
που δεν αξίζουνε το αξίωμα που έχουν»
Την άλλη μέρα έγινε παρέλαση μεγάλη
Μπροστά πηγαίνει ο βασιλιάς και πίσω του οι άλλοι
τριγύρω του οι αυλικοί με τα ψηλά καπέλα
Κι εκείνος με τα σώβρακα κι αθλητική φανέλα
Και όλοι λέγαν ψέματα και κάναν πως θαυμάζουνε
-«αχ τι ωραία φορεσιά και πόσο τον ψηλώνει!»
Κι ένας μικρούλης φώναξε απ' του μπαμπά τους ώμους:
«Γιατί γυρνάει ο βασιλιάς γυμνός μέσα στους δρόμους;»
Από μικρό κι από τρελό θα μάθεις την αλήθεια
και τέτοια δε συμβαίνουνε μόνο στα παραμύθια
Από μικρό κι από τρελό θα μάθεις την αλήθεια