Πέραμα αγναντέψαμε, απ' το "Νήσος Χίος"
Τα σπιτάκια γέλαγαν, σκόρπια και μικρά
Την ψυχή μου μάλωσα, να μη σε ζητήσει
Κι έτσι απλά σαλπάραμε, απ' τον Πειραιά

Το κακό ξορκίσανε δυο καναρινάκια
Που γλυκά με κάλεσαν, να μην καρτερώ
Της ματιάς το χάδι σου, σαν γλυκό αγέρι
Από τον Παράδεισο, κελαηδούν θαρρώ

Τα σκαλιά σκαρφάλωσα, κάλεσμα της πλώρης
Απ' το αλάτι δίψαγα, γύρευα νερό
Άπλωσα το χέρι μου στο μαβί φεγγάρι
Κρύφτηκε σε σύννεφο, σαν δειλό μωρό

Σε χαρτί σε ξάπλωσα για να σε νικήσω
λούφαξες ασάλευτη, βότσαλο λευκό
Κρύο στο κατάστρωμα, αγκαλιές, ζευγάρια
Ένας γλάρος σίμωσε, άσπρο ξωτικό

Η γοργόνα ρώτησε για τον αδερφό της
Φόβος μας κυρίεψε και καρδιά στενή
Άσπρισαν τα χείλη μου, μάτωσαν τα μάτια
Σαν κοχύλια γίνανε χίλιοι στεριανοί

Το Αιγαίο χύθηκε τώρα ανάμεσά μας
Άφησα την πόλη μας να μη σε ποθώ
Διέσχισα ένα πέλαγο για να μη σε βρίσκω
Στο νησί σου έφτασα και είσαι ακόμα εδώ