Δεν σου το είπα,
πως βαθιά μου έτρεμα
κι ήμουν παιδί.
Ένα παιδί με σχισμένα γόνατα.
Δεν σου έχω πει
πόσο φοβόμουνα.

Δεν σου το είπα,
ένας άλλος έγινα...
τόσο σκληρός.
Πιο σκληρός απ‘ όσο άντεχα.
Δεν σου έχω πει
πόσο σ’ αγάπησα.

Δεν σου ‘χω πει, πόσες φορές
ήξερα φως μου πως δεν φταις
κι έτρεχα μόνος προς τα μπρος
για να ‘μαι εγώ ο δυνατός.

Δεν σου ‘χω πει, πόσο πολύ
έχω στ’ αλήθεια φοβηθεί
πως θα χανόμουνα γιατί,
είσαι εσύ πιο δυνατή!

Δεν σου το είπα
όλα πως θα τα ‘δινα,
να σ’ έχω εδώ να γελάς να πετάς στο σώμα μου.
Δεν σου έχω πει
πόσο σε ήθελα.

Δεν σου το είπα.
Όποτε σε πλήγωνα,
πως κρυφά τα καρφιά
στην παλάμη μου έσφιγγα.
Δεν σου έχω πει,
πόσο σ’ αγάπησα.