Όταν μου λείπεις, λείπουν τ’ αστέρια.
Κάποιος χαράζει τον γαλαξία, με δυο μαχαίρια.

Κάποιος αλλάζει το φόντο όλο.
Παίρνει το φως κι αφήνει μαύρο όλο το θόλο.

Όταν μου λείπεις, δε βγάζω λέξη.
Κι όταν μιλώ, μιλάω με γρίφους.
Ποιός θα μ’ αντέξει;

Και τους λέω «καλημέρα»!
Μα τη λέω σε σένα.
Και με κοιτούν, που τους κοιτάζω αφηρημένα

Όταν μου λείπεις, λείπω απ’ το χώρο.
Κι όλο στηρίζω την αντοχή μου στο δορυφόρο.
Να δεις τι βλέπω όταν μου λείπεις.
Να δω κι εσένα, που μου μοιάζεις
στο φως της λύπης.