Ανθίζει μόνο μια φορά
Εκείνο το λουλούδι
Όπως η πρώτη η χαρά
Και το γλυκό τραγούδι

Κι άμα το κόψεις μια βραδιά
Μαραίνεσαι και λιώνεις
Κι έχεις μαράζι στη καρδιά
Κι ότι αγαπάς τελειώνεις

Αυτό τον σπάνιο ανθό
Ποτέ να μη μυρίσεις
Γιατί κι εγώ θα μαραθώ
Και θα με μαρτυρήσεις

Είναι μια πέτρα στο βουνό
Μες του γκρεμού την άκρη
Σαν αστεράκι πρωινό
Που στάζει μαύρο δάκρυ

Κι όποιος μ’ αυτή πετροβολά
Σκοτώνει τη χαρά του
Και άλλη πέτρα κουβαλά
Βαριά στα όνειρά του

Αυτή την πέτρα τη μικρή
Ποτέ μη τη μαζέψεις
γιατί και μένανε μπορεί
μ’ αυτή να σημαδέψεις