Γέρασε ο χρόνος το πρωί, ξημέρωμα δε φέρνει.
Τις λιγοστές ελπίδες μας το άδικο τις παίρνει.
Εικόνες αχνοσβήνουνε της ζήσης ουτοπίες.
Στη νέα τάξη δε χωρούν παλιές ισορροπίες.

Τώρα το λόγο έχουνε μονάχα όσοι γνωρίζουν
κι οι άλλοι τους ακολουθούν για να τους μακαρίζουν.
Οι υποσχέσεις γέννησαν καινούργιες προσδοκίες
μα ξοδευτήκανε κι αυτές σε νέες αδικίες.

Ταξιδευτές στο πουθενά τ’ ανάποδα μετράμε,
τα πόσα μας στερήσανε και πόσα τους χρωστάμε.
Τους κόπους , τους αγώνες μας άδικα τους σκορπάνε
το δίκιο μας σταλιά σταλιά κι αυτό το σπαταλάμε.