Ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζα κι έχανα
κι έμοιαζε με κάτι απροσδόκητα οικείο
ξεκινούσε θυμάμαι πριν ακόμα γεννηθώ
πριν η μητέρα μου αντικρίσει το βλέμμα της σε δυο μάτια
όλα είχαν αρχίσει χωρίς το σύνθημα
που περιμένει κάποιος για να μαζέψει δυνάμεις
οι κινήσεις της νύχτας οι καλά κρυμμένες
συμμετείχαν κι εκείνες μολονότι παράλληλα
ήταν ένα παιχνίδι που έπαιζα κι έχανα
κι αυτό υπήρχε πριν καν υπάρξει
μια τομή στο χώρο, το κεφάλι μου δίπλα σου
κι ύστερα δάκρυα που δεν ήξερες τι σημαίνουν
έτσι κι αλλιώς η απάντηση δεν θα πρόσφερε τίποτα
δεν θ’ αποκάλυπτε το παραμικρό για το Τέλος
ήταν μόνο ένα παιχνίδι που έπαιζα κι έχανα
γεμάτη λαχτάρα πλήρωνα για να το βλέπω