Θα συμφωνήσω με
το μαύρο
των χειλιών

το ιβουάρ
των αναμνήσεων
από τα δάση της Αγκόλα

κι όσα έζησες
και τώρα διηγείσαι –
δεκαεφτά χρονών
στα χέρια αγνώστων

– μα –
την ουσία των λόγων σου
εκόντες / άκοντες
οι κυνηγοί των διαμαντιών,
καθώς νεφέλες τούς τυλίξαν και περνούσαν
μες στις στοές της ζούγκλας,
μετέφεραν αλλού

κι έτσι, όσο κι αν επέμεινα
όσο κι αν ρώτησα
δεν έμαθα ποτέ
την ιστορία σου
γιατί
δεν μπόρεσες.

Δεν μπόρεσα.