Μικρό σπουργίτι αλαργινό που ’χασες τη φωλιά σου
ο τελευταίος πειρασμός θα τρώει τα σωθικά σου
Μικρό σπουργίτι, μοναχό, που ’χασες τη μιλιά σου
ο πρώτος ο ξεριζωμός άσυλο στα όνειρά σου.

Κι άμα τη βρεις την ανθρωπιά, δώσε μου μια σταγόνα,
για να μπολιάσω τις ψυχές που ’χουνε μαύρο χρώμα
Άμα τη βρεις την ανθρωπιά δώσ’ τηνε και σ’ εμένα
κι από σταγόνα θα γενεί ωκεανός στα ξένα.

Μικρό ανθρωπάκι, τόσο δα, κι έχασα τα κλειδιά μου
ο τελευταίος γυρισμός τρώει τα σωθικά μου
Μικρό ανθρωπάκι, τόσο δα, κι έχασα τη δικιά μου
ο πρώτος ο ξεριζωμός έγινε στην καρδιά μου.