Ἄιντε Κυρά, τήν πόρτα ἄνοιξε νά μποῦμε,
σπάσε τή στάμνα σου καί μοίρασε φλουριά
κι ἀπ' τό λαήνι σου γλυκό κρασί νά πιοῦμε,
γιορτάζει ὁ κύρης σου πού φτάνει ἀπ' τό Βοριά.

Εἶδε σημάδια στόν καιρό
πού ἀργήσανε αἰῶνες,
καντάρια μέλι καί νερό
θά φέρουν οἱ χειμῶνες.

Τόση φωτιά... Κι ὅμως ἀντέχουμε καί ζοῦμε
ὅπως τό βάσανο πού ζήταγε χαρά.
Βάλ' τή Μυλόραβδη στό μύλο νά σωθοῦμε
μᾶς τό 'πε ὁ κύρης σου θά ἀνθίσει ἡ σπορά.