Νιώθω χαμένη στο κενό που άφησες
και πως θ’ αντέξω τη μνήμη της καρδιάς
σαν το παιδί που πρώτη φορά ματώθηκε
Ψάχνω το χέρι σου και βρίσκω το κενό

Τα βήματα μου δύσκολα κι η ανάσα μου γοργή
ακόμα κι αν προφτάσω δεν θα σαι πια εκεί
κρυφά τη σκέψη μου κρατώ και την εικόνα σου
να ξέρεις πως σ’ αγάπησα για όλα τα χρόνια μου

Ήσουν εκείνος που καιρό περίμενα
μια συγκυρία που δεν θα ξαναρθεί
σαν φάρος έστεκες στις ώρες που χανόμουνα
μου δειχνες το δρόμο μου μου έδινες ζωή

Τα βήματα μου δύσκολα κι η ανάσα μου γοργή
ακόμα κι αν προφτάσω δεν θα σαι πια εκεί
κρυφά τη σκέψη μου κρατώ και την εικόνα σου
να ξέρεις πως σ’ αγάπησα για όλα τα χρόνια μου