Ο θύτης και το θύμα
Κρατιούνται απ΄ το χέρι
Και σφίγγουν λάμα δίκοπη
Κρυφά στο άλλο χέρι

Και περιμένουν τη στιγμή
Που ο θυμός θα στάξει
Ξύδι και δηλητήριο
Στο πιο παλιό μαρτύριο

Ο θύτης και το θύμα
Κρατούν την εξουσία
Κι είναι αδέλφια δίδυμα
Στην ίδια συνουσία

Και περιμένουν να φανεί
Η αφορμή κι ο λόγος
Να θρέψουν δηλητήριο
Στο πιο παλιό μαρτύριο

Εσύ κι εγώ, τα πιόνια
Σ’ ένα τυφλό παιχνίδι
Που πάντα δικαιώνουμε
Του δίκιου το σκουπίδι

Κι όλο κυλάμε στου ραγιά
Τις ράγες που σκουριάζουν
Και φτύνουν δηλητήριο
Στο πιο παλιό μαρτύριο

Κι όλο κυλάμε στου ραγιά
Τις σκουριασμένες ράγες