Άδειασε η πόλη και οι παρέες
Στους τοίχους πρόσωπα βουβά
Βγάλαν οι άνθρωποι κεραίες
Καθένας μόνος στη γωνιά
Με κυνηγούν τα βήματά μου
Στους ίδιους δρόμους την αυγή
Μόνος πατάω τα όνειρά μου
Κι αυτά γεννιούνται απ’ την αρχή

Δεν έχω μάτια, δεν έχω χείλια
Καρδιά δεν έχω να πονώ
Σύννεφο μαύρο σε μια ηλιαχτίδα
Να ψάχνω αγέρα κι ουρανό

Μέσα μου ουρλιάζουν οι χειμώνες
Κι αυτός ο ήλιος που αργεί
Γέμισε ο κόσμος με στρατώνες
Κάθε ψυχή κι ένα κλουβί
Δεν έχω δρόμο να διαλέξω
Κι είναι τα ρούχα μου παλιά
Ψάχνω ένα γέλιο να φορέσω
Να ντύσω τ’ άρρωστα παιδιά

Δεν έχω μάτια, δεν έχω χείλια
Στα βράχια ξέμεινα εδώ
Σύννεφο μαύρο σε μια ηλιαχτίδα
Να πλέω κόντρα στον καιρό

Μαύροι κουρσάροι σ’ άδεια τείχη
Μια σβάστικα ο κόσμος και γυρνά
Συνήθισες να ζεις στην τύχη
Συνήθισα να ζω τυφλά
Με το χαζό μου τραγουδάκι
Και τη γροθιά μες στη σιωπή
Απόψε ρίχνω το φαρμάκι
Για να ποτίσει όλη τη γη