Γυναίκες της αλμύρας
φύγανε μακριά μα δεν προδώσαν
πιάσανε σκουριά μα δεν παλιώσαν
σημάδια γέμισαν να βλέπουν στο σκοτάδι
σημάδια που χτίσαν με του νερού το χάδι.

Γυναίκες της αλμύρας
λαβωματιές της μοίρας
τις διώχνουν σαν πονάνε
πονούν σαν τις κρατάνε
κρυφά τις τραγουδάνε
τις αγαπάνε.

Γυναίκες της αλμύρας
πίσω μείνανε μα ταξιδέψαν
λίγα ζητήσαν πολλά ξοδέψαν
της νύχτας όρκους γνωρίζουν να δίνουν
της μέρας αίματα στα κύματα να σβήνουν.

Γυναίκες της αλμύρας
λαβωματιές της μοίρας
για αγάπες γεννήθηκαν
αγάπες γκρεμιστήκαν
τα λάθη τους μετράνε
και προχωράνε.