Τότε που ερχόσουνα
και με θυμόσουνα

όλα τα βράδια
ήσουν εφήμερο
θηρίο ανήμερο

μες στα σκοτάδια

Βουβό το σπίτι

λόγια καχύποπτα
λόγια ανείπωτα
απ’ το φεγγίτη
στεγνό φιτίλι

οι μέρες λύγισαν
σαν να μη φίλησαν
ποτέ δυο χείλη

Λες με πεθύμησες

λίγο ξεφύλλισες
χαρτιά σκισμένα
τότε που ζούσαμε
όλο ξεχνούσαμε
τα ξεχασμένα.

Τότε που ερχόσουνα
και με θυμόσουνα

όλα τα βράδια
ήσουν εφήμερο
θηρίο ανήμερο
μες στα σκοτάδια

Λες με πεθύμησες
λίγο ξεφύλλισες
χαρτιά σκισμένα

τότε που ζούσαμε

όλο ξεχνούσαμε
τα ξεχασμένα.