Το ρόδι το γλυκό της Περσεφόνης
με γέλασε σαν τα γλυκά φιλιά
αγάπη μου μην κλαις και μη θυμώνεις
στου κάτω κόσμου λιώνω τα σκαλιά.

Και είδα στον Παράδεισο να κλαίνε
δυο φίλοι μου σ’ ατέλειωτη ουρά
κι αρχίσαν με νοήματα να λένε
να τους ακούσω τούτη τη φορά
κι αρχίσαν με νοήματα να λένε
να μην περάσω τούτη τη σειρά.

Αχ μοίρα μου αγέλαστη και ψεύτρα
με γέλασες στον κόσμο δυο φορές
τη μάνα μου να δω παραδουλεύτρα
να πλένει σκάλες και στις δυο ζωές.

Μανούλα μου μη σβήσεις τα σημάδια
και να γυρίσω πίσω δεν μπορώ
για να με βλέπεις μέσα στα σκοτάδια
το άσπρο μου πουκάμισο φορώ
για να με βλέπεις μέσα στα σκοτάδια
το άσπρο μου πουκάμισο φορώ.