Θέλω στους Γάλλους ποιητές να σε μυήσω
στων καπηλειών τους, τις πιο σκοτεινές στοές
τον ουρανίσκο σου μ’ αψέντι να ποτίσω
να σου επιστρέφω ηδονικά τις αγκαλιές

Στο Σηκουάνα με βροχή να περπατάμε
στις αποβάθρες να μεθάμε με μπορντώ
Με ποταμόπλοια τις νύχτες να γυρνάμε
κάτω από γέφυρες και στο Τροκαντερό

Να ‘μαι ο ζωγράφος, και να ‘σαι η μούσα
τις άμυνες σου, να καταργούσα
Να ‘σαι η μούσα, κι εγώ ο ζωγράφος
να υποκύψεις, κι ας είναι λάθος

Να μου δοθείς σε ένα δυάρι της Μονμάρτης
και να με χάσω στο βουερό Καρτιέ Λατέν
Να σε κουρσέψω, σαν ο νέος Βοναπάρτης
σε σεπαρέ, παλαιωμένα από σατέν

Να ‘σαι η μούσα, κι εγώ ο ζωγράφος
να υποκύψεις, κι ας είναι λάθος
Να ‘μαι ο ζωγράφος, και να ‘σαι η μούσα
τις άμυνες σου, να καταργούσα
Να ‘σαι η μούσα, κι εγώ ο ζωγράφος
να υποκύψεις κι ας είναι λάθος