Κάθε φορά που προσπαθώ
ν' ανέβω, πέφτω κάτω
Μάλλον δε θέλω να πετώ
Μ' αρέσει εδώ στο βάλτο
να πλατσουρίζω στα ρηχά
τίποτα μη με νοιάζει
Κι οι μέρες έτσι να περνούν
χωμένος μες στη λάσπη

Ν' αράζω γύρω απ' τη φωτιά
να καίω ότι με καίει
Ο μήνας να 'χει πάντα εννιά
και να 'ναι καλοκαίρι
Να 'χω μια ντόπα να καλύπτει
όλες μου τις ανάγκες
Και τα παλάτια τ' ουρανού
να γίνουν όλα στάχτες

Κι όσα χρειάζομαι
Μαζί σου να μοιράζομαι
Κι όταν κουράζομαι
Γυρνώ πλευρό και παίρνω δυο ρεπό
Ότι κι αν έχτισα
Το γκρέμισα κι ηρέμησα
Και πλέον σαν πρίγκηπας θα ζω