Τα κεραμίδια μου σκανάρουν δορυφόροι
τα νεογέννητα μου στιχάκια ξεγεννάει κάποιος κοριός.
Από ψηλά με χαιρετάνε αεροπόροι
χορεύουν γύρω μου αποστειρωμένα τα παιδιά των λουλουδιών.

Σάββατο βράδυ καρφωμένος στο σαλόνι
με έναν αλγόριθμο dj μονότονο και βαρετό.
Συμβαίνουν πράγματα περίεργα στην πόλη
λεν πως μια νύχτα σαν κι αυτήν αυτοκτόνησε το Rock ‘n roll.

Πώς μου ζητάς μια τέτοια νύχτα να σ’ αφήσω
δεν σε 'χω με κανέναν τρόπο τι κι αν πάνω σου έχω γαντζωθεί.
Όταν με βλέπεις μέρα νύχτα να γκρεμίζω
ότι μέσα στο μυαλό μου όρθιο προσπαθεί να σταθεί.

Αφήνω δίπλα μου μια θέση για το μίσος
και φαρμακώνω μες στην κούνια οποία ελπίδα πάει να γεννηθεί.
Ρίχνω μια βιαστική ματιά στο άθλιο πλήθος
9 στους 10 εκεί έξω να ‘ξες μωρό μου είναι νεοναζί.