Έζησες μια ζωή στη φτώχεια στη δουλειά
απ' το πρωί στο δρόμο, να τρέχεις για λεφτά
πλαστικά όνειρα μιας ψεύτικης ζωής
μα τώρα πες μου ποια, ποια είν' η ανταμοιβή.

Όλη σε ξέχασαν την πλάτη γύρισαν
σε αυτούς που πίστευες, μα τώρα είναι αργά,
τα κουρασμένα χέρια σου τώρα κοιτάς
και αναρωτιέσαι τελικά, αν άξιζαν.

Πάει καιρός που 'σουν σωστός και εργατικός
ο κόσμος σε σεβόταν και ήσουνα φτωχός
περήφανη ψυχή φλεγόμενη καρδιά
μα τώρα κοίτα πισώπλατη μαχαιριά.

Όλοι σε ξέχασαν την πλάτη γύρισαν
σε αυτούς που πίστευες μα τώρα είναι αργά,
τα κουρασμένα χέρια σου τώρα κοιτάς
και αναρωτιέσαι τελικά, αν άξιζαν.

Όλοι σε ξέχασαν...