Κάνω υπομονή
και αντέχω ότι του ‘ρθει στο κεφάλι
μα τελειώνει κι αυτή
δεν ανέχομαι το μαύρο του το χάλι.

Βγαίνει και ξενυχτά
ούτε νοιάζεται τι ώρα θα γυρίσει
κι όταν πίσω γυρνά
μου φωνάζει και μου λέει θα μ’ αφήσει.

Άκου να δεις
έχει θράσος με όλα αυτά που λέει,
άκου να δεις
δεν το νοιάζει τίποτα.
Άκου να δεις
για ότι γίνεται η καδιά μου φταίει
μα βάζω τέρμα πια.

Μόνο αδιαφορεί
και στουπί γυρίζει από το μεθύσι,
φτάνει πια δεν μπορεί
η κατάσταση αυτή να συνεχίσει.

Ήρθε η ώρα κι εγώ
να αλλάξω τη ζωή μου επιτέλους
όλα πια τα μπορώ
βρήκα δύναμη για την αρχή του τέλους.