Το γράµµα σου το διάβασα µε τόση ηρεµία
Με έµαθε ο έρωτας στη λήθη και τον πόνο.
Κι όσο κι αν σε χρειάζοµαι διάθεση καµία
Λόγια να βρω παρηγοριάς προτού σ’ αφήσω µόνο.

Τώρα που γράφω προσπαθώ να θυµηθώ
από τον έρωτά σου να παραιτηθώ.
Και για το πείσµα του δικού µου εγωισµού
δεν θα σου στείλω ούτε λέξη χωρισµού.

Αρκούσε το περίσσευµα να µε γεµίζει τόσο
σαν έπαιρνα απ’ το λίγο σου αυτό που είχες αφήσει
Όµως η αδικία σου µ’ έκανε να πεισµώσω
και κάθε λέξη τρυφερή για σένα έχει σβήσει