Σ' ακίνητους στόχους ξανά σημαδεύεις
στο ίδιο σημείο χτυπάς
εμπόδια βάζουν, το δρόμο σου κλείνουν
μα πάντα νικώντας περνάς.

Δεν έχω τίποτα να πω
δεν έχω τίποτα δικό μου
δεν είμαι ίδιος όπως πριν.

Το ίδιο βλέμμα, τα ίδια ρούχα
στις ίδιες ώρες φοράς
αφήνεις εμένα, αρπάζεις τον άλλον
στους ίδιους βράχους τον πετάς.

Είναι οι διαταγές σου βαριές αλυσίδες
κι οι μοίρες μας μαύρες σιωπές
και όποιον ξεφεύγει με θάρρος κι ανδρεία
σκορπούν καινούριες πυρκαγιές.

΄Ισως για μένα είναι αργά
και εμένα τώρα περιμένει
δε θα 'μαι ίδιος όπως πριν.

Δεν έχω τίποτα να πω
δεν έχω τίποτα δικό μου
σφαίρες στο σώμα μου χτυπούν.