Ζωή μου έταξες πολλά
μα η αγκαλιά μου άδεια,
η στεναχώρια μου φωτιά
στο πρόσωπο σημάδια.

Σε θάλασσα δέκα μποφόρ
μ' έχεις και ταξιδεύω
καράβι σαπιοκάραβο
τους στεναγμούς σμιλεύω.

Τώρα πως να ονειρευτώ
σε τούτο το δωμάτιο
σ' αυτό το παλιοκρέβατο
που είναι άνω κάτω.
Σ' αυτό το παλιοκρέβατο
που είναι άνω κάτω.

Μαχαίρια είναι τα χάδια σου
και δάκρυα τα φιλιά σου,
ζωή με πίκρανε πολύ
η άπονη καρδιά σου.

Σε ποιόν το πόνο μου να πω
και που να παρηγορηθώ,
σαν ουρλιαχτό το κλάμα μου
ατέλειωτο το δράμα μου.