Ο τόπος μου είναι μαγικός μα είναι και μαγεμένος
Το φίδι γίνεται αητός κι ο νικητής χαμένος
Και ποιός να φέρει την χαρά στην γη την πονεμένη
Του Προμηθέα την φωτιά και την ωραία Ελένη.

Κοιτάζω τα καράβια μας δεμένα στο λιμάνι
ότι κι αν θυσιάσαμε ο αέρας δεν τα πιάνει
Για να φουσκώσει το πανί το κύμα να τρομάξει
Με τα μαρμάρινα φτερά η Νίκη να πετάξει

Ο τόπος μου είναι μαγικός μα είναι και μαγεμένος
Κι είναι τα ξόρκια ποταμός κι ο γητευτής πνιγμένος
Ξεράθηκε η βελανιδιά ησύχασε η Δωδώνη
Χαθήκαν φίλοι κι αδερφοί και στους Δελφούς νυχτώνει.

Γιατί τον γόρδιο δεσμό κανένας δεν τον λύνει
Χαμένοι στον Λαβύρινθο δίχως νερό και μνήμη
Θυμάσαι που σου χάρισαν Μίτο της Αριάδνης,
Το τέρας τι κι αν σκότωσες όταν το νήμα χάνεις

Ο τόπος μου είναι μαγικός μα είναι και μαγεμένος
Το φίδι γίνεται αητός κι ο νικητής χαμένος.