Απόψε φύσηξε πολύ, μου πήρε το καπέλο.
Μ’ έκανε ν’ αναρωτηθώ στ’ αλήθεια αν το θέλω.
Φύσηξε όσα με κρατούν κι όλη τη σκόνη που ‘χα.
Φύσηξε, να κουρελιαστούν τα βολεμένα ρούχα.

Απόψε φύσηξε πολύ μέσα στην άδεια πόλη
αλλά δε βρέθηκε ψυχή, είχατε φύγει όλοι.
Φύσηξε τόσο δυνατά, πήρε το παρελθόν μου.
Το ‘βλεπα να κατρακυλά στην ερημιά του δρόμου.

Απόψε φύσηξε πολύ, δε βρήκε όμως δέντρο.
Ξερίζωσε το φράχτη μου απ’ της καρδιάς το κέντρο.
Φύσηξε τόσο δυνατά που πήρε τα όνειρά μου.
Τ’ άφησα να χαθούν μακριά, δεν ήταν καν δικά μου.

Φύσα αέρα, σήκωσέ με
και σε κάποια ξένη γη πάρε και πέταξέ με.
Φύσα κι άλλο, μη σε νοιάζει.
Σπάσε τα παράθυρα κι άσ’ την ψυχή να μπάζει.
Κάνε σκόνη και συντρίμμια
όλη μας τη μοναξιά και όλη την ασχήμια.
Φύσα κι άλλο, μη σε νοιάζει.
Σπάσε τα παράθυρα κι άσ’ την ψυχή να μπάζει.