Του χωρισμού, λόγια πικρά,
τα δειλινά, το κύμα ψιθυρίζει.
Κι η σκέψη πως εγώ δεν σ' αγαπώ
βράδυ πρωΐ
στο νου σου όλο γυρίζει.

Μα εγώ το σύννεφο παρακαλώ
και το γλυκό τ' αγέρι.
Πάνω στο κάστρο, στο Χριστό
κάθε που νιώθεις μοναξιά
κοντά σου να με φέρνει.

Μα εγώ το σύννεφο παρακαλώ
και το γλυκό τ' αγέρι.
Να σου κρατούνε συντροφιά
ο πόνος πού 'χεις στην καρδιά
δάκρυ να μην σου φέρει

Αχ ξενιτειά,
χρόνια φαρμάκι με κερνάς
και το κρασί σου ξύδι.
Της λησμονιάς
σαράκι γίνεται ο καημός
θέλει τις μάχες να νικά
και πίσω να γυρίζει.

Μα εγώ το σύννεφο
παρακαλώ
και το γλυκό τ' αγέρι.
Πάνω στο κάστρο,
στο Χριστό
κάθε που νιώθω μοναξιά
κοντά σου να με φέρνει.

Μα εγώ το σύννεφο
παρακαλώ
και το γλυκό τ' αγέρι.
Στην αγκαλιά σου ν' αφεθώ
στου παραδείσου τον χορό
να 'ρθώ δικό σου ταίρι.