Μου παίρνεις ότι αγαπώ
κόσμε μικρέ και ψεύτη
σταλιά σταλιά το δάκρυ μου
μες στην καρδιά μου πέφτει.

Να ‘χα μια πέτρινη γροθιά
να σε χτυπώ με άχτι,
να σε κρατώ στα χέρια μου
και να σε κάνω στάχτη.

Μου παίρνεις ότι αγαπώ
και δεν μου λες τι φταίω
γιατί βρε κόσμε άπονε
σ’ αρέσει για να κλαίω.

Να ‘χα μια πέτρινη γροθιά
να σε χτυπώ με άχτι,
να σε κρατώ στα χέρια μου
και να σε κάνω στάχτη.