Εδώ δεν έχει ουρανούς
Δεν έχει δρόμους ανοιχτούς
Ούτε κρυφά περάσματα
Δεν έχει όμορφα χωριά
Μονάχα θλίψη πυρκαγιά
Κι ανθρώπινα χαλάσματα

Ποιος είν’ αυτός ο πόλεμος
Που κάθε μέρα τρώει
Τη σάρκα μας και την ψυχή
Και φτιάχνει μοιρολόι

Ποιος ξεριζώνει τα βουνά
Ποια νύχτα εξουσιάζει
Κι η μάννα γη αδιάκοπα
Απ’ τις πληγές σπαράζει

Εδώ δεν έχει ανατολή
Δεν έχει η Άνοιξη φιλί
Ούτε πουλιά ερωτεύονται
Νερά ποτάμια δεν κυλούν
Τα δέντρα δεν χαμογελούν
Εδώ οι μέρες καίγονται