Παρεξηγημένο παιδί, μ’ έφεση στην ουδετερότητα.
Γεμίζω το κενό εκεχειρίες.
Μάλιστα εδώ. Βεβαίως εκεί.
Όπως διατάξετε, παραδίπλα.
Μόλις πέσει η αυλαία, όλα θολά.
Δάκρυα στα μάτια, μα τα γόνατα αυθύπαρκτα.
Δεν λυγίζουν απ’ ευθιξία.
Ο ύπνος μοιάζει με νάρκωση
που υπολείπεται θεραπείας.
Ξυπνάω μουδιασμένη κι επίορκη.
Κι εσύ με ρωτάς
αν πήρα τα παλτά από το καθαριστήριο.