Πλέκει αράχνη τον ιστό
και η μητέρα με το βελονάκι
κάνει σχέδια
μικρές ροδέλες αλωνάκια.

Φυσάει άνεμος
και μεγαλώνουν
οι οπές της νύχτας.
Άσπρη κλωστή μπερδεύεται
στις λέξεις.
Νήμα, κουβάρι
τρύπιο όνειρο
δαντέλα ξηλωμένη.

Αυτό που θέλω
να σου πω
δεν έχει άκρη.