Τι έξω της διαλαλεί
μία σφηκοφωλιά;
Σε ποιο ύψος αίρεται και πώς
σε βάθη σκοτεινά συνωμοτώντας;

Παιδί,
έβλεπα σφήκες κι έτρεχα
πίσω απ’ τον πατέρα να κρυφτώ.
Είχε έναν τρόπο ολόδικό του
δίχως καπνό ή ραντίσματα ή σήτες
ν’ αρπάζει τη φωλιά, να την τσακίζει.
Δεν έμαθα τον τρόπο αυτόν ποτέ.

Έμαθα όμως με τα χρόνια
να μπαίνω αδέλφι με τις σφήκες
στη φωλιά τους
Πετώντας
στις κατακόμβες τους να εισέρχομαι
να επενδύω στην αδράνεια ή, το πολύ,
στων μελισσών τον έτοιμο τον μόχθο
Κι έπειτα
να ζωγραφίζω αστραφτερά
από της γης τα έγκατα
την πιο γλοιώδη λάσπη.

Τώρα πια ξέρω
Υπάρχει κι άλλος τρόπος.