Η μάνα μου ήταν πιο λύκος γιατί φοβόταν μήπως ο
καιρός της φέρει πράγματα που δεν μπορεί ν’ αντέξει.
Θα ’σπαγε τότε θα ’βγαινε η τρέλα απ’ τη θήκη της.
Λοιπόν, σαν λύκος κράταγε το σβέρκο του στην
ίδια θέση πιστεύοντας πως στην ακινησία αυτή
θα σύρει κάτι που θα κινείται μυστικά
Η μάνα μου λύκος ήταν άλογο η μάνα μου σκύλος
Ήταν γάτα, κλουβί μες το πουλί συνωμοσία μες τη φαντασία
Της άρεσε πολύ το παρακάτω ποίημα:

O λύκος λέει είμαι ο

λύκος· αν ο θάνατος με
φάει θα ’ναι λύκος που
ήταν πρόβατο· γι’ αυτό
αν δείχνω πρόβατο
κανένας δεν θα ξέρει
πως στην κοιλιά μου έχω
το τρίτο χέρι.
(Εμένα μου αρέσει το παρακάτω ποίημα:

To χέρι λέει είμαι ο

χρόνος· αν ο θάνατος με
φάει θα ’μια χρόνος που
ήταν θάνατος· ενώ
αν δείχνω αθάνατος)
Μαύρη γραβάτα φόραγε το νεκροθάφτη
στη μαύρη του μπουίκ ο πρίγκιπάς μου ως χάλαγαν τα φρένα
κυρία αφήστε με ν’ αναπαυτώ στα μπούτια σας είμαι
κομμάτι αδαπάνητος μωρό που ρεύεται το μέλλον
αφήστε με να γίνω περιττός.
(Έτσι απόφευγε τα γνωστά
Η σάρκα διαρκώς σε αναβάλλει και τα λοιπά
λουριά τα σκου-
λαρίκια της του σκουληκιού
που παίζει με τα χώματα)

Εγώ εννοούσα τη φωνή τη γραμμή το πέρας μιας

θέας τόσο που να κοιτάζω και να βλέπω
τι γίνεται από πίσω.
Λοιπόν θα οδηγήσω τον τρόμο μου εκεί που
δείχνει το δάχτυλο:
Η μάνα μου μ’ αγαπούσε με τα μάτια της δίχως αυτιά. Έτσι
για να μ’ ακούσει έμπαινα σε ξένα μάτια. Με τον καιρό κατάλαβα
πως κάθε θόρυβος στα τύμπανά της ήταν μια γέννα
δίχως πράξη. Αλλά ακόμη και τότε που έλεγε είσαι όμορφη
εννοούσε το πολύ εμποδίζει την όραση.