Χάδι παλιό στα δάχτυλα
θεριό που δεν μερώνει
ο έρωτας κατάστηθα
χτυπά και με λαβώνει.

Σαν εβδομάδα των παθών
και σαν Μεγάλη Τρίτη
το μέλλον και το παρελθόν
μένουν στο ίδιο σπίτι.

Σάρκα μου κορμί και σώμα
κόμπο κόμπο να λυθώ
φίλα με να γίνω στόμα
μες το φως σου να πλυθώ.

Παλιά γιοφύρια τα φιλιά
που βγάζουνε στα ξένα
κι εγώ πλαγιάζω στα σκαλιά
και ξαγρυπνώ για σένα.