Ακούω χερουβικά στη διαπασών κι έξω χιονίζει. Αναβοσβήνουν
τα λαμπιόνια των χριστουγεννιάτικων δέντρων στον
δρόμο. Όμως εγώ είμαι το αρνητικό του χιονιού. Κι εσύ
είσαι η Χώρα του Ποτέ. Περπατώντας στον ύπνο μας έχουμε
ήδη ξαναβρεθεί σ’ ένα ξέφωτο, όπου ένας ασκητής στέκεται
πάνω στα ερείπια των προσευχών του και μαστιγώνει με
λύσσα την πλάτη του. Από μια αθέατη πόρτα ξεπροβάλλει ο
Μαρμελάντωφ, «Έκανα λάθος», λέει, «ζητώ συγγνώμη». Κι
εξαφανίζεται