Οι δύο άγγελοι έφτασαν βράδυ. Τους φιλοξενήσαμε και τους
προστατέψαμε με κίνδυνο της ζωής μας. Σήμερα δεν χιονίζει
αλάτι πάνω στους δερμάτινους χιτώνες μας. Ο ήλιος δεν
είναι μια θαμπή λάμπα κρεμασμένη στον ουρανό. Πιστεύω.
Σήμερα τη σιωπή μου καταληστεύει μια απαστράπτουσα
θάλασσα. Ένας κιμμέριος σκύλος τρέχει στην παραλία.
Χαίρομαι τα θραυσμένα κοχύλια και τα βότσαλα, περπατώ
επάνω στα νερά. Δεν υπάρχουνε σύνορα.
Πιστεύω στα κλειδοκύμβαλα, στους κεραμιδόγατους, στα
ξέφρενα χορταριασμένα παρτέρια. Πιστεύω στις βυζαντινές
λειτουργίες, στα αναμμένα κεριά και στους άγιους. Πιστεύω
στη γυναίκα μου, πιστεύω στα παιδιά μου. Η μέρα μου είναι
αβασίλευτη.
(Μετά από καιρό, ξέρω ποιες λέξεις εκπορθούν τους
εφιάλτες σου. Και μπορώ, αν θέλεις, να σου τις αναγγείλω.)