Πάνω απ’ τα σύννεφα της πόλης μας υπάρχει μια άλλη πόλη
δεμένη με σκοινιά. Ο καπνός από τις καμινάδες μας είναι τα
οπωροφόρα της δέντρα, τα όνειρα των παιδιών μας οι νιφάδες
του χιονιού στα γοτθικά καμπαναριά της, τα πιο ταπεινά
μας λόγια οι σιτοβολώνες που ταΐζουν τα εξαφανισμένα
θηλαστικά του δικού μας κόσμου, που εκεί συνεχίζουν αμέριμνα
τη ζωή τους. Στάχυα και σκιάχτρα ξεφυτρώνουν ακόμα
και μέσα στα σπίτια, αρχοντικοί κύκνοι κολυμπούν στα
κανάλια της πόλης κι αρκεί το βράδυ να βάλεις λίγο γάλα σ’ ένα
πιατάκι για να εμφανιστεί το κρυμμένο φεγγάρι του κήπου
σου. Εκεί ζει ο συλλέκτης των κορακιών, η οικογένεια
Κασκαμπέλ, ο ταριχευτής του Λένιν κι ο ευαγγελιστής Ιωάννης
Εκεί ζει ο άγιος Παστερνάκ με το απαγορευμένο του
ποίημα «Άμλετ» και ο άγιος Σαμψών ο Ξενοδόχος με τα
φαγωμένα νύχια του.
Υπάρχουν πολλές ανεμόσκαλες, καταπακτές και άλλοι
κρυφοί τρόποι για να βρεθείς στην πάνω πόλη. Εγώ ανεβαίνω
σβήνοντας μέσα στα πράσινα γατίσια μάτια σου.