Πόσους Αγγέλου δολοφονήσαμε
στο φως του πορφυρού απ’ αίμα ήλιου;
Με σιδερένιες αγκαλιές ζεστάναμε
τα δάκρυά τους αγνοήσαμε
τα πάλλευκα φτερά τους ψαλιδίσαμε.
Σύριγγες, καρφωμένες στα σάπια
των αγγέλων κορμιά
τα πόδια πύον εκκρίνουν
παγιδευμένες οι ψυχές
γύρω από νάρκες και ιαχές
που εμείς στήσαμε.
Άγγελοι να θυσιαστούν
να πλουτίσουν οι ισχυροί
τα παιδιά, απλά αριθμοί.
Πολλά θα φύγουν απ’ του πολέμου
την κραυγή
χημικά, όπλα, δολοφονίες,
βιασμοί
κάποια από τις έξυπνες βόμβες
όπως τις είχαν πει
για άλλα, πάλι, δεν υπάρχει γάλα
ούτε φαΐ
τα παιδιά του πολέμου
μας έχουν πει.
Εμείς, από τη σπιτική θαλπωρή
μετεωριζόμενοι,
με τσιγάρο στο στόμα
μπύρα, κρασί,
αναστεναγμό αφήνουμε
στιγμιαία λύπηση. 
Καθώς στην οθόνη μας
παρελαύνουν κι αυτά
έστω για λίγα λεπτά.
Απ’ τον καναπέ σήκω,
να γίνουμε μια γροθιά
να σπάσουμε τον κλοιό της βίας
του θανάτου και τα ναρκωτικά.
Για Αξίες να παλέψουμε, Ιδανικά
το χρέος να εκπληρώσουμε
αυτό, που οφείλουμε όλοι
κι ο καθένας χωριστά
γιατί είναι, Δικά μας Παιδιά.