Τον εγκέφαλο στίβω
από τον λυμφατικό τρόπο
κατεστημένων σκέψεων
που αναίσχυντα
και μ’ εναγή μαεστρία
αδιαλείπτως ενσταλάζετε
με λογής «έξυπνες» τακτικές
εμετικούς λογισμούς
δεσμεύοντας τον κερκοφόρο
κι επικλινή πυρήνα του εγκεφάλου
κι όσο θελκτικές κι αν μοιάζουν
εγώ θα αντιστέκομαι.
Ξεριζώνω όσα πριμοδοτούν ρηχά
κι ευτελή αισθήματα
ό,τι σκοτώνει το έσω μου
Αδικία, Αναισθησία,
Ατομικισμό, Δουλεία
ό,τι την Πίστη μου κλονίζει.
Την ψυχή μου φρουρώ
από εξωτερικές Σειρήνες
Πεισινόη, Αγλαόπη,
Θελξιέπεια.
Το σώμα στηλώνω
Άνω θρώσκω.
Απεκδύομαι όσα δεν μοσχοβολούν
ευωδούν τις αισθήσεις μου
υστερούν εις πάθος
άγουρες σκέψεις που μεταμφιέζονται
σε αγάλματα της μνήμης
ποτάμια όξινων βροχών
που φλέβες κατηφορίζουν
Άνω θρώσκω.
Δίχως περιττούς κομπασμούς,
λοξοδρομήματα
προχωρώ με το κεφάλι ψηλά
βιώ κι αγαπώ μ’ ανοιχτή καρδιά
θωρώ με τα μάτια της ψυχής
αφουγκράζομαι την ύψιστη αλήθεια μου
πιστεύω εις εαυτόν.