Το φως του ήλιου τρεμοπαίζει στη θάλασσα
λαμπυρίζει στα χρυσά σου μαλλιά
το λυγερό σου το κορμί ανασταίνει
τα ροδοκέντητα χείλη πυρώνει
στην ξέσκεπη θάλασσα.
Βροχή τα δελφίνια προσπαθούν
να σαγηνέψουν την ψυχή
μ’ αυτή αντιστέκεται πεισματικά
στα ερωτικά σαλπίσματα.

Χαμογελά το μωβ τιτάνιο κύμα,
όλα χαθήκαν, τίποτα δεν απέμεινε
μόνο μια μπούκλα απ’ τα μαλλιά σου
κι ο χρυσός αφρός που παίζει μουσική
με τις ακτίνες του ήλιου που όλο και δυναμώνουν
όπως η αγάπη μου για σένα.