Ένας δημόσιος χώρος είναι ο τόπος
κι ο χρόνος μιας εμφάνισης

Ευτυχώς όλα διφορούμενα στους χάρτες

Τα όρια είναι όρια γι’ αυτόν που
δεν μπορεί να περιμένει
Μπαίνει στη μάχη με την
τύχη κυνηγημένου ελαφιού
κι η απεραντοσύνη των δρόμων
γίνεται ο εφησυχασμός της αφάνειας

Αυτοσχέδια περιοχή η πόλη
ξεχνώντας κάθε ερώτηση
ετοιμάζεται για αναχώρηση
κι η έκταση δηλώνει
το στίγμα κάποιου που πέρασε

Αειφόρος η ανάπτυξη της απώλειας
Στα ίχνη του ενός τα βήματα του άλλου