Οι πόλεις κάποτε τελειώνουν
Το ίδιο και η θλίψη
Κανείς δεν μένει για πάντα σιωπηλός
Θα έπρεπε να φέρω έναν
εδώ μπροστά σας
Κάποιον που σαγηνεύτηκε
από τον τρόμο
κι όμως διέσχισε όλους τους δρόμους
χωρίς ποτέ να μάθει ποιος
ήταν ο σωστός

Δεν έχει νόημα
Ακόμα και το τέλος φαντάζει δύσκολο

Φεύγοντας θα φυτέψω έναν σπόρο
Ίσως βρεθεί και γι’ αυτόν λίγο νερό